“Het was dit, of chaos!”, aldus de burgervader van de stad met ‘t. Als een volleerde Madame de Pompadour pompte hij zich vol moed en brieste heden avond zijn après moi le déluge.

Ja Bart, de zondvloed, ik dacht dat een havenstad zich daartegen zou wapenen, zich indijken, want hoogwater aan de lippen en dito metaforen overspoelen al weken het nieuws. Pompen of verzuipen? Shoppen goddomme, tot het schuurtje niet langer scharniert en de Flandrien niet langer ban(k)iert ...

‘t Stad is van iedereen maar vooral van VOKA. De plaat die nu echter wezenloos blijft hangen is Zeg eens A (ook van VOKA). Hoog tijd dat Mien Dobbelsteen eens met springtij en zwabber door de stad gaat, nietwaar dokter?