Loading...

INZOOMEN & ZOMERJURK

Vege. Een woord dat op sterven na dood is en nét dat betekent. Het vege lijf gedrenkt in vaagheid. Ik fotografeer nu al meer dan een jaar lichamen. Mannen en vrouwen, jong en zogenaamd oud. De verhalen tussen de lijnen vallen samen met de plooien van de huid. Trots wisselt stil met worsteling. Vanavond krijgt mijn project een zijspoor. Een fantastische vrouw vroeg me immers om naar aanleiding van de verbijsterende hetzes rond Kaat Bollen en Tara Gins dubbelportretten te maken. Een lichaam in kleding en een lichaam in vol ornaat. Een subtiele middelvinger die geen middelvinger zijn wil. Maar toch. En dat naar zij die menen een mening te mogen hebben over het lijf van een ander.

Anno 2021, il faut le faire. Ik zet er mijn schouders onder, met grote verbetenheid want dat lijf, neen, we zijn er nog niet. De grens tussen aantrekking en macht, tussen verleiding en oordeel, alsof die niet helder is. Sla de krant open en de mens wordt een open boek. Pagina’s vol gewauwel van mannen maar ook vrouwen die hun frustraties of conservatieve schaduwen willen opleggen aan de ander. Ego ergo sum. Daarom. Daarom participeer ik in dit project. Omdat ik kinderlijk gelukkig kan worden van een vrouw in zomerjurk op de fiets, maar geen haar op mijn krullenkop die dat invult met oordeel of zelfbevestiging.

Merci. Aan alle zomerjurken. Merci. Aan allen die hun lijf in de strijd gooien die nog lang niet gestreden is. En avant!