Ga ik. Ga ik de auto instappen, volgeladen met plannen en rugzakken. Met onvervulde dromen en liters wijn. Met hout om vuurtje te stoken en een jaar aan opgespaarde verhalen. Ik ga heel secuur stapelen want ik wil plaats vrijhouden. Voor lucht om diep te ademen, voor liefde en vrienden. Ik heb geen idee wanneer we terugrijden want de wereld ligt aan onze voeten en er moeten continenten, bergen en meren verkend, beklommen en bezwommen worden. We gaan de dagen ruilen voor de nachten met een extra dag als toemaatje want zon en maan reizen allebei mee. We zullen bezweren bij het leven en onze kleren verbranden want die zijn we beugedragen, overschatting van het menselijke ras. We gaan ruiken aan de bomen, proeven van wat groeit, steden overmeesteren en mensen aan de borst drukken. Met café en nog wat sterks toe. Met royale banketten, decadent, dat woord zal zichzelf niet meer herkennen. Met een vette lach die uren zal echoën tussen de dalen en met het geruis van nachtelijke golven en cicaden. En avant! Wie rijdt er mee?