“Goedenavond meneer Maes,

We lazen vandaag uw post op Facebook met betrekking op de weigering van een uitstel van lening aan een vrouw, een artikel uit een krant dat u deelde. Ik wil u even een hart onder de riem steken. Dat bericht raakte mij en mijn collega’s, we hebben er vanmiddag over samengezeten en willen u meegeven dat niet alle bankiers zo denken. De economische logica van het bankwezen kent grenzen.

Dat voelen wij vandaag als vaders en moeders die werken op ons kantoor heel hard aan. Daarom en allereerst hebben wij besloten om tot maximum zes maanden uitstel te verlenen aan onze zakelijke én particuliere klanten. Omdat het moet, omdat het hoort. Het is inderdaad tijd om weer menselijk om te gaan met onze klanten. Door tal van verhalen zoals hetgene u deelde, groeide ons besef dat het zo niet verder kon, niet verder kan.

U hebt ons in juni dezelfde vraag gesteld, wij hebben die toen moeten weigeren. Een beslissing van ons centraal kantoor in Antwerpen. Vandaag breken we daarmee. We hebben onze collega’s van de juridische dienst gepolst en blijkbaar hebben we dat mandaat. Daarom een uitnodiging om even binnen te springen. We stellen dan alle lopende kredieten uit met zes maanden, renteloos bovendien. Dus u hoeft niets meer te betalen. Het is een zuiver opschuiven in de agenda

Met onze excuses dat we dit nu pas aanpakken. Het is rijkelijk laat, dat beseffen we. Maar we willen zoals gezegd opnieuw mens worden onder mensen.

Van harte welkom,”

Zei geen enkele bankier ooit.