Er woont al sinds mensenheugenis een klein geniepig optimistje in mij, zo eentje met lange baard, puntmuts en volharding. Dat ventje heeft veerkracht, niets Vlaams is hem vreemd. Tot deze week er wat barstjes zichtbaar werden, er kwamen plankjes los te hangen en de verf, die kon ook wel wat lik op stuk gebruiken. Dat afbladderende decorum was immers getaand door een leven dat zichzelf benam, een teken aan de wand dat grenzen bereikt en overschreden werden. Mijn ventje is in winterslaap gegaan en het is voor het eerst dat ik nu aan doe-het-zelf-peptalk moet doen.

DIY DAY 1.

Een mentaal lijstje maken met al het fijns dat wél nog mag. We gaan opnieuw lockdowngewijs de keuken overspoelen met al het lekkers dat de herfst brengt. We gaan opruimen, kasten en hoofden leegmaken. We gaan opnieuw beginnen studeren opdat de toekomst plannen heeft. We gaan zorgen voor mekaar, de kinderen, het lief, de dieren en de planten. We gaan in contact blijven, berichten sturen naar iedereen waarvan we vermoeden dat hun kaboutertje of elfje met een dikke middelvinger heeft gesteld dat ze het zelf maar uitzoeken. En. We gaan om de eenzaamheid te counteren in overdaad gebruik maken van het pluralis majestatis, alleen zo kunnen we een klinkende en koninklijke overwinning behalen op onszelf. Maar we gaan de wereld ook wel diets maken dat zij die blijven spreken in de ik-vorm maar eens moeten googelen wat pluralis modestiae betekent.