Loading...

BUITENGEWOON ONDERWIJS

Vandaag geef ik exact 2 maanden les aan een klas in BSO. Ik heb hen wellicht al een paar dingen bijgebracht - over oceanen en slaapritme, over leren luisteren naar mekaar, over wij mensen, dat we allemaal worstelen - maar dat is peanuts in vergelijking met wat zij mij leerden.

Humor met een heerlijk uitroepteken. Sérieux want de rugzakjes zijn stevig. Adieu aan alle vooroordelen. Want ja, de verschillen zijn soms groot in kennis maar de ene maakt foto’s zo puur, de andere zou een doorwinterde politicus onder tafel praten, hij droomt dan weer van een eigen bedrijf of restaurant, zij wil onderzoeken of archeologie iets is voor haar, de politie-inspectrice in spe wil inzetten op zorg en veel meer empathie, hij gaat richting game-development, nog een hij wil de mechanica van een auto ontdekken, en de laatste hij weet het echt nog niet, en ook dat is ok.

De wereld van morgen ligt aan hun voeten, al steekt covid daar momenteel een groot mondmasker voor. Ze zijn aanwezig in de klas. Soms. Soms ook niet. Maar ze leerden mij dat evenwicht kan. Dat ik grenzen mag stellen, als we dat in overleg doen. Dat sommige vragen bij het onderwijs terecht zijn en dat het onderwijs eigenlijk elke dag mirakels verricht. Dat ik de lat ook hoog mag leggen, en niet teleurgesteld moet zijn als het niet lukt. Dat 16 jaar zijn de dunne blauwe lijn is tussen gegiechel en geloof in morgen.

Ik wou dat onze wereld tijd gaf om louter één zo’n klasje te begeleiden. Dán zouden we écht een verschil kunnen maken. Zij en ik samen, niet ik.