Waar getaande heethoofden een excuus zijn om een strand te sluiten terwijl geen haan kraait naar de dood van een gekleurde en gefolterde student.

Waar Zwarte Piet roet in het eten gooit van gefrustreerde zomergasten maar iedereen plooit naar de camerawetten van angsthazen.

Waar de eeuwenlange verhoopte gemeenschappelijke vijand geen solidariteit maar verdeeldheid zaait in de oogstmaand.

Waar bezielde kennis ter zake ondergesneeuwd raakt in steekvlampolitiek en soundbites van Ter Zake.

Waar vaandelzwaaien de enige cultuur is die de gelijknamige vetbetaalde minister hoog in het vaandel draagt.

Waar armoede links en rechts welig tiert maar tieren de enige mogelijke weldaad is van zij zonder menselijk kapitaal.

Waar een mossel met friet is en een mooie vrouw nog steeds een griet is.

Waar natuur een lijdend voorwerp is, geketend en gekluisterd in een verkavelingsbeleid dat nergens toe leidt.

Waar intimiteit zonder waarde is en alles van waarde weerloos blijft.

Waar postjespakken het hoogste goed is en bij de pakken blijven zitten goed genoeg is.

Waar een wil zonder weg is en de weg de weg kwijtgeraakt is.

Oh dierbaar land zonder verstand, wanneer zal eendracht weer macht zijn.